De Bonette

We houden het kort vandaag. De col de la Bonette is een machtige klim in een adembenemend decor. En de Tour of Hope is een heel warme, menselijke belevenis.

De dag begon nochtans onheilspellend.

Maar de hemel brak open en het klimfeest kon beginnen. Op naar de hoogste col van Europa, 2803 m.

De kopmannen schuiven naar voren om reclame te maken voor de Tour of Hope

 

De tocht is lang

en voert langs eeuwige sneeuw, toch begin juli 🙂

Vriendelijke motorijders supporteren langs de weg

 

En eens boven, is dit de onbetaalbare beloning.

Natuurlijk kan je morgen de Bonette zelf oprijden. De rit zal even prachtig zijn, maar ik vond de ervaring veel beklijvender in het verhaal van de Tour of Hope. Je rijdt de Bonette met mannen die hun vrouw verloren, met mensen die kanker overwonnen , met wetenschappers die moleculen en therapieën zoeken, met dokters die patiënten willen genezen…

Volgend jaar komen we terug.

3050 hoogtemeters later

Op de tweede dag van onze Tour of Hope kegen we een volbloed bergritonder de wielen geschoven, 120 km met drie cols van buiten categorie. Een kolfje naar de hand van de bergkoning.

Het weer in de bergen kan snel keren. Gisteren bakken en braden onder een loden zon, vandaag bibberen en kleumen. Maar bij het begin van de dag kon een grijze hemel ons niet deren. Wij gingen er stevig in vliegen. Wim en Servaas

en Bruno en Koen.

De openingklim – Col d’ Allos – is prachtig. Daar was Bieke het helemaal mee eens. Ze is de enige vrouw die aan de grote tocht begon, en hem ook uitreed!

 

De Col Des Champs bleek een sluipmoordenaar van 11 steile kilometers. Nooit van gehoord, waarschijnlijk nog nooit door de Tourkaravaan beklommen maar voor ons kwartet een beproeving. En een les in empathie. Op 10 mei organiseerden Koen en ik een fietstocht om het sponsorgeld voor onze Tour of Hope te verzamelen. Er stond een forse zuidwester die de 60 dapperen geselde, die waren komen opdagen. Intussen zaten wij gezellig binnen drankkaarten te verkopen :-). Vandaag waren de rollen omgedraaid… regen en ijskoude wind waren ons deel op 2200m hoogte.

En na een rillige afdaling was het tijd voor de Col de Cayolle. 21 km stijgen tot 2300m.

 

  

Slopend, maar wat een uitzichten onderweg.

Morgen staat de hoofdgaai op het menu. De Col de la Bonette.

133 km later

Het was een prachtige dag. Zon, bergen, schitterende zichten en veel zweet.

Met veel enthousiasme gestart

De bergen waren niet de enige hindernissen.

De zon brandde ongenadig. Veel drinken was de boodschap om geen krampen te krijgen.

Maar de soigneurs hadden hun eigen besognes

Maar eind goed al goed

 

Tot morgen!

Van de(n) berge

Van de bergen die we straks oprijden, weet ik nauwelijks meer dan dat ze in de zuidelijke Alpen liggen, rond het immer zonnige Barcelonnette. Op de Pra Loup (1630m – 9,5 km a 5,3%) zong Eddy Merckx zijn zwanenzang in de Tour van ’75. De laatste keer in het geel, gekraakt door Thevenet. De Col de la Cayolle (2326 m) is bijna 30 km lang, gelukkig aan 4% gemiddeld, maar toch. Al 33 keer trok de Tourkaravaan over de Col d’ Allos (2247 m) een klim van 20 kilometer waarvan de laatste tien aan 7%. De Col de Vars (2108) wordt een lastige klant met in de laatste vijf kilometer lange stroken van 10% en meer. Van Super Sauze (1705m) en de Montee de Sainte-Anne (1840) heb ik nog nooit gehoord. We houden dat voorlopig zo.

Van de bergen die we straks oprijden, is de Bonette de hoogste (2802 m.) Hoger kan je met een koersfiets niet geraken in Europa, of je zou hem op een ezel moeten binden en de rotsen opklauteren. Dat wordt een machtige rit. 1600 meter stijgen over dik 30 km. Bij open weer zal het uitzicht over berg en dal vast even hard ‘de adem benemen’ als de weg omhoog.

Van de bergen die we straks oprijden, gaat een belofte van schoonheid uit en van sportieve uitdaging. Zo op een rijtje boezemen ze ontzag in, die zeven Alpen. Toen Koen de Tour of Hope deze winter voorstelde, was er weinig overreding nodig om me mee te tronen. Maar mijn overtuigd OK, heeft diepere gronden dan de prachtige valleien langs de cols…

Vandenberghe heeft mij mee over de streep getrokken. Guido, scoutskameraad van vele jaren, gaat straks meefietsen. Niet op de fiets, maar wel in gedachten. Een col oprijden was voor hem al te hoog gegrepen toen hij halfweg de dertig was, en dokters een tumor uit zijn hersenen moesten peuteren. Dat is toen min of meer gelukt. Helemaal gelukt ware beter geweest. Dat maakt een wereld van verschil in een mensenleven. En hoe meer vooruitgang de kankergeneeskracht boekt, hoe dichter die wens dichterbij zal komen. Zoals de top tijdens een hele lange klim. 

Guido rijdt straks trouwens niet solo. Isabel, Gerda, meneer De Roland, Adelheid, Hein, Norbert, Rita, John, Frans, Roos, Greet … en ik vergeet er nog een paar, zullen af en toe geruisloos een eindje meerijden. Familie, vrienden en kennissen die onderweg kanker zijn tegengekomen, zoals een klimmer de gevreesde man met de hamer. Gelukkig fietsen de meesten opnieuw rond, sommigen zelfs tot op de Stelvio.

Ik ben er zeker van dat veel deelnemers zo’n onzichtbare gruppetto meebrengen. Straks staat een heel peloton aan de start van de Tour of Hope, met goesting om het gevecht met de cols en kanker aan te gaan.

En dan mogen we aftellen 3-2-1

 

Zelf iets doen voor de strijd tegen kanker door te fietsen in de Alpen…  het aanbod van de Tour of Hope sprak instant aan.

We zijn intussen een half jaar verder en plots staat die Tour echt voor de deur. Nog 3 keer slapen en ons gezelschap – 8 man sterk – rijdt de Bonnette tegemoet. Koen, Servaas, Wim en Bruno proberen donderdag, vrijdag en zaterdag 7 cols te beklimmen. Luc, Norbert, Wouter en Tom gaan ons moreel en logistiek die bergen over dragen. Zij zijn de Tour of Hope even hard genegen, maar vertellen dat niet met de pedalen. Je kan onze Tour of Hope de volgende dagen langs deze blog volgen.

De voorbije maanden hebben we enorm veel steun gekregen voor deze deelname, in woorden en in euro’s. Dankzij gulle giften, een korte carwash en de vele deelnemers aan onze 8bar4Hope fietstocht met après vélo kunnen Koen, Bruno en Wim 2610 euro overmaken voor kankeronderzoek. Servaas doet daar nog eens 2750 euro bij. Wie ons nog een laatste zetje wil geven, kan dat via de idonate-pagina van de Stichting tegen kanker . (Giften vanaf 40 euro geven recht op een fiscaal attest) We bedanken iedereen nog eens voor de steun.

Ieder van ons is min of meer klaar :-). En zoals alle coureurs, houdt elkeen een slag om de arm voor als die ene col te lang, te steil of te hoog uitvalt. “Geen ideale voorbereiding gehad meneer. Pas laat bij de selectie gekomen, zwaar op de schouder gevallen, verkrampte kuitspier; hardnekkig wintervet, slecht weer om te trainen…” hopelijk hoor je er de volgende dagen niks meer over.